Derya is een echt handen-uit-de-mouwen-type. In het laatste jaar van haar mbo-opleiding startte ze met haar stage bij een vestiging in Geldrop. Daarna stroomde ze door als flexkracht. Kort daarna stond ze als vaste kracht op de groep. ‘Ik ben gestart in een periode dat het nog lastig was om werk te vinden in de kinderopvang, dat maakte dat ik mijn kennis wilde verbreden.’

Steun 
Derya volgde daarna de opleiding tot pedagogisch coach. Tijdens haar werk ondersteunde zij haar leidinggevende, en nam veel extra taken op zich. Simpelweg omdat ze de ambitie had om door te groeien. ‘Ik had het doel om over een paar jaar vestigingsmanager te worden, het liefst op meerdere vestigingen. Na mijn coach-opleiding en te hebben gewerkt als coach, ben ik verder gegaan met de bachelor Pedagogiek.’ 

Als werkgever heeft Wij zijn JONG haar hier altijd in ondersteund. ‘Ik werkte fulltime naast mijn studie, maar op schooldagen was ik vrij. Daarin werd goed meegedacht. Voor mijn module Jeugdhulp was het verplicht om bij een SKJ-geregistreerd bedrijf te werken. Dat werd KluppluZ. Hier heb ik veel expertise opgedaan op het gebied van kinderen met gedragsproblemen. Maar ook mijn man heeft mij gesteund in die periode, zonder hem was het niet gelukt.’ 

Verschillende rollen 
Sinds 2024 werkt Derya voor twee uitdagende vestigingen als vestigingsmanager. ‘Je moet daar echt je mannetje staan’, vertelt ze. ‘Het is een volkswijk. Ons kent ons, je kent het wel. Maar mijn teams doen het fantastisch.’ En uitdaging is ook nooit ver te zoeken: ‘We hebben te maken met verschillende culturen, manieren en opvoedstijlen. Er liggen nu flink wat opvoedkundige vraagstukken. De zorgbehoefte is veel hoger dan een aantal jaar terug. Vroeger hadden we al veel te maken met taalachterstand, maar daar komt nu ook gedrag bij. Dat heeft onder andere te maken met de manier van opvoeden, de schermtijd van kinderen, maar ook covid heeft veel impact gehad.’ 

Soms moeten er dan moeilijke keuzes gemaakt worden: ‘Veel ouders hebben baat bij onze adviezen en tips, maar de ene ouder accepteert die beter dan de andere. We doen er alles aan om te voorkomen dat een kind thuis komt te zitten, maar je hebt ook nog 15 andere kinderen. Je wilt geen enkel kind tekortdoen. Als de ouder de gespecialiseerde hulp niet willen aannemen of het kind kan niet bij de juiste instelling terecht, dan zijn we soms genoodzaakt om het contract te stoppen.’  

Er worden ook andere gesprekken gevoerd: ‘Soms vragen ouders bijvoorbeeld ook of het kind maar 1 uur mag slapen, zodat het in de avond niet wakker ligt. Maar een kind krijgt op de kinderopvang zoveel prikkels, dan is 1 uur echt te weinig. Het is ook niet bewezen dat een kind korter slaapt in de nacht omdat het dutje overdag te lang is. Mijn ervaring als pedagogisch professional, en überhaupt in de pedagogiek, helpt om dit soort gesprekken met ouders te voeren.’ 

Ze vervolgt: ‘Ook mijn Turkse afkomst kan veel ouders helpen. Want vaak heb ik op deze vestigingen ook een rol als tolk. We hadden onlangs een kind op de groep waarvan we twijfelden of hij ons überhaupt begrijpt. Daarna heb ik met hem in het Turks een 1-op-1-activiteit gedaan, en het bleek dat hij zich een stuk veiliger voelt in zijn eigen taal. Hij begrijpt me wel, maar spreekt nauwelijks Turks of Nederlands. Voor sommige collega’s is dit soms lastig, maar ik probeer dan te spiegelen: hoe zou jij het vinden als je in een vreemd land zit, je spreekt de taal niet en er wordt van alles van je gevraagd? Dat is best pittig.’ 

Voor de kinderen 
De uitdagingen zijn groot op haar vestigingen, maar ze voelt de steun van haar team. ‘We hebben allemaal een gezamenlijk doel: bijdragen aan de ontwikkeling van kinderen. Humor en plezier zijn daarin belangrijk. We vieren samen successen en leuke momenten. Elk teamlid brengt unieke kwaliteiten mee. In het begin was de formatie de grootste uitdaging, maar dat hebben we nu op orde. Af en toe help ik nog op de groep. Dan doe ik even de afwas of help ik met een andere taak. Ik ben blij dat ik het team zo een beetje kan ondersteunen.’ Derya geniet van het werken in de stad, de dynamiek en de diversiteit. Haar ambities voor de komende jaren zijn glashelder: ‘Het vak pedagogiek blijft ontwikkelen, en het is de kunst om als professional daarin mee te bewegen. Mijn ambitie is het om nóg meer kinderen te bereiken. Misschien ooit als districtsmanager, maar voor nu zit ik goed.’ 

Ambitie 
Aan collega’s die ook een opleiding willen starten, tipt Derya: ‘Geloof in jezelf en doe het gewoon. Ik zeg altijd: waar een wil is, is een weg. Probeer jezelf uit te dagen om een stap verder te komen. We mogen als organisatie trots zijn op wat we aanbieden. Ik hoop met dit verhaal collega’s te prikkelen. Heb je een ambitie, ga die achterna. Mijn man zegt ook altijd dat hij het zo mooi vindt dat ik met zoveel passie en energie naar mijn werk ga. Maar hoe kan het ook anders: als ik op de groep kom, en ik zie de ontwikkeling en het plezier tussen de pedagogisch professionals en de kinderen, word ik gewoon intens blij.’