‘Ik doe het allemaal nog’, begint Ester haar verhaal. ‘Ik bekijk nog steeds drukwerkbestanden en thuis maak ik nog steeds logo’s en verhuisberichten. Dat ik mijn ervaringen mag combineren, daar ben ik trots op.’ Haar carrière begon in de grafische sector, waar ze veel DTP-werk deed: ‘Het grafisch tekenen vond ik echt leuk. De laatste jaren heb ik als trafficmanager gewerkt, maar dat stopte helaas door economische redenen. Toen begonnen de radartjes te draaien: ‘Mijn beste vriendin werkte destijds bij Korein en zei: misschien moet je eens nadenken over wat je echt leuk vindt. In eerste instantie begreep ik niet wat ze bedoelde; ik hielp weleens met de kinderen. Maar na een week begon het te dagen en dacht ik: waarom ook niet? Ik ga terug naar school.’

Veiligheid

Haar pad? Dat is absoluut geen rechte weg. Via allerlei omwegen, blokkades en afsluitingen komt ze, na vier jaar opleiding bij Korein (én cum laude te zijn afgestudeerd) en een jaar bij een andere organisatie gewerkt te hebben, weer bij Korein in de flexpool terecht. ‘In 2014 werd ik gevraagd om een Teenz-groep op te zetten. Dat mocht ik helemaal naar eigen inzicht doen.’
Van een uitdaging schrikt Ester allerminst: ‘Online games en social media waren toen nog opkomende onderwerpen. Helemaal hot. En men wist nog niet hoe daarmee om te gaan. Maar ik dacht meteen: dat moet je niet van die kinderen afpakken, dan ben je ze kwijt. En ze hebben al genoeg regels op school. Dus daar hebben we goede afspraken over gemaakt.’ Maar dat is niet de enige uitdaging. ‘Een aantal kinderen had ook al wat meegemaakt. Ik bied graag veiligheid. Begeleiding is meebewegen, en een connectie tot stand laten komen. En je leert ook genoeg van hen. Dat vond ik het allermooiste aan de Teenz-groep.’

Het hoofdkantoor

Maar eerlijk is eerlijk: op de groep werken is arbeidsintensief. Dat realiseert Ester zich ook maar al te goed: ‘Ik wilde heel graag met kinderen blijven werken. Maar als een juf die graag met de kinderen stoeit, zie ik mezelf dat niet tot mijn 67e levensjaar doen. Omdat ik al zoveel verschillende dingen heb gedaan, was ik niet bang om de stap naar Inkoop te zetten. Wij zijn JONG heeft me daarin goed ondersteund. Ik vond het sollicitatieproces ook wel uitdagend. Er wordt aandacht besteed aan wat je van de organisatie verwacht, maar er wordt ook gekeken hoe je bepaalde dingen wil oppakken.’

Omdenken

‘Het is niet te vergelijken,’ vervolgt Ester. ‘Dit is een kantoorbaan en ik zit de hele dag op mijn kont.’ Toch ziet Ester ook genoeg mogelijkheden en uitdagingen in haar huidige functie. ‘Dat probleemoplossend denken komt hier ook mooi terug. Mijn functie als medewerker Inkoop is zo veelzijdig: van contractbeheer, problemen met productleveringen tot een stukje financieel. Is er iets mis? Dan komt het bij ons terecht.’

Een brug slaan

Je doet het niet altijd voor iedereen goed, merkt ze op. ‘Nu leer ik pas dat er op kantoor echt wel geluisterd wordt. Maar op de vestiging zie je vaak alleen een bepaalde uitkomst, die niet altijd aansluit bij je wensen. Dan hoor ik vaak: “Je weet niet hoe het is.” Maar dat weet ik eigenlijk dus wel. Als je uitlegt dat je een keuze maakt voor meer dan 200 vestigingen, is er vaak wel begrip. We zijn gewoon een grote organisatie. Het feit dat je één lijn wilt brengen, betekent niet dat er niet geluisterd wordt.’ Daarin ziet Ester een rol voor zichzelf: ‘Die verbinding wil ik graag leggen, tussen de twee werelden. Want ik heb beide kanten gezien.’